திருமலையில் சிறை !

ராதேக்ருஷ்ணா

ஸ்ரீநிவாசா . . .

இந்த முறை உன்னை

நன்றாகத் தரிசித்தேன் . . .

உனக்காகக் காத்திருப்பதே

எல்லையில்லா சுகம் . . .

உனக்காகக் காத்திருக்க

எத்தனை கோடி பக்தர்கள் . . .

உன்னைப் பார்க்க

ஒவ்வொருவருக்கும் எத்தனை அவசரம் !

உன்னை நெருங்கும்போது

ஒவ்வொருவருக்கும் எத்தனை ஆனந்தம் !

உன்னைத் தரிசிக்க

ஒவ்வொருவரும் எத்தனை தடவை

கோவிந்தா கோவிந்தா என்று

வாயார மனதார ஜபிக்கிறார்கள் !

உன்னைப் பார்ப்பது

ஒரு நிமிடம் என்றாலும்

அதில் நாங்கள் அடையும்

பலமும் ஆனந்தமும்

சொல்ல வார்த்தையில்லையே !

நீயும் எத்தனை நிதானமாய்

ஒவ்வொருவரையும் விசேஷமாகக்

கடாக்ஷித்து சமாதானம் தருகிறாய் !

எல்லோருக்கும் ப்ரசாதம்

தரும் உன் கருணைக்கு

ஒரு நாளும் முடிவில்லை !

உன்னை நினைத்தபோதெல்லாம்

பார்க்க ஒரு வரம் தா

எனதருமை ஸ்ரீநிவாசா . . .

எப்பொழுதும் உன் பக்தர்களின்

கூட்டத்தில் பலமணி நேரம்

காத்திருந்து உன்னைத் தரிசிக்க

ஒரு வரம் தா ஸ்ரீநிவாசா . . .

 உன்னிடம் வந்துவிட்டாலே

கலியுகத்தில் நாமஜபம்

மட்டுமே சத்தியம் என்பது

புரிகிறதே ஸ்ரீநிவாசா  . . .

உன் ஏழுமலையில் இருக்கும்

ஒவ்வொரு நிமிஷமும்

பக்தி உலகத்தில் மூழ்கியிருக்கும்

பொன்னான நேரமல்லவா

என் சமத்து ஸ்ரீநிவாசா . . .

மலையிலிருந்து என் உடல்

இறங்கி வீட்டிற்கு வந்துவிட்டது . . .

ஆனால் என் மனமோ

திருமலையில் சிறைபட்டுவிட்டது . . .

யார் திருமலைக்குச் செல்கிறீர்களோ,

அங்கே என் மனதைக் கண்டால்

உடனே என்னிடம் வரச்சொல்லுங்கள் !

இல்லையேல் மலையப்பனிடம்

என்னை அங்கே அழைத்துப்

போகச்சொல்லுங்கள் . . .