654. பாரதி100

பாரதி....

காலம் கடந்து யோசித்து 

வருந்திப் புலம்பும் மூடர்

கூட்டத்தின் நடுவே,

காலத்தைக் கடந்து 

ஆக்கபூர்வமாக தெளிவாய் யோசித்த ஒருவன் நீ !

காசிக்கு சென்று காயும் பழமும் விட்டும், ஆசையை விடாத கூட்டத்தின் நடுவே,

காசியில் ஞானத்தையும் வைராக்கியத்தையும் அடைந்த ஒருவன் நீ !

வரட்டுப் பிடிவாதமாக தன் மொழியை உயர்த்திப் பேசும் கூட்டத்தின் நடுவே,

யாமறிந்த மொழிகளிலே தமிழ் இனிதானது என்று உரக்கப் பேசிய ஒருவன் நீ !

விடுதலை அடைய வாய்ப்பில்லை என்று கையாலாகாத்தனம் பேசிய கூட்டத்தின் நடுவே,

ஆடுவோமே பள்ளு பாடுவோமே,

ஆனந்த சுதந்திரம் அடைந்துவிட்டோமென்று துள்ளலாய் பாடிய ஒருவன் நீ !

அடிமைப்பட்டுக் கிடந்து,

தைரியத்தை இழந்து,

வக்கற்று வாழ்ந்த 

கூட்டத்தின் நடுவே,

அச்சமில்லை அச்சமில்லை அச்சமென்பதில்லையே என்று கர்ஜித்த ஒருவன் நீ !

சுதந்திரம் என்னும் கனவே காணாமால், சுயநலத்தில் ஓடிக்கொண்டிருந்த 

கூட்டத்தின் நடுவே,

என்று தணியும்

இந்த சுதந்திர தாகம் 

என்று தவித்த

ஒருவன் நீ !

விலங்குகளையும்,

பறவைகளையும்

அடிமைப்படுத்திய

கூட்டத்தின் நடுவே,

காக்கைக் குருவி

எங்கள் ஜாதி என்று

அன்பைப் பகிர்ந்த

ஒருவன் நீ !

இயற்கையை

இயற்கையாகக் கூட

பார்க்கத் தெரியாத

கூட்டத்தின் நடுவே,

காக்கைச் சிறகினிலும்,

பார்க்கும் மரங்களிலும்,

நந்தலாலாவை தரிசித்த

ஒருவன் நீ !

கடவுளை உள்ளபடி

உணராமல், அதிசயங்கள்

செய்யும் ஒருவனாக

மட்டுமே எதிர்பார்த்த 

கூட்டத்தின் நடுவே,

கண்ணனை சேவகனாய், நண்பனாய், காதலியாய்,

குருவாய் அனுபவித்த 

ஒருவன் நீ !

மானுடம் மறந்து,

அன்பை மறந்து,

தேசத்தை மறந்து,

பிரிந்து கிடந்த

கூட்டத்தின் நடுவே,

இனி ஒரு விதி செய்வோம், எல்லோரும் இந்நாட்டு மன்னர்

என்று சமத்துவம் பேசிய

ஒருவன் நீ !

பார்ப்பவரிடம் எல்லாம்

தன் கஷ்டங்களைச் 

சொல்லி புலம்பி,

தன்னை நியாயப்படுத்தும்

கூட்டத்தின் நடுவே,

சொல்லடி சிவசக்தி,

எனைச் சுடர்மிகும்

அறிவுடன் படைத்துவிட்டாய் என்று

பராசக்தியிடம் வாதம் செய்த

ஒருவன் நீ !

இறைவன் என்னை

சோதிக்கிறான் என்று

சோகக் கண்ணீர் வடிக்கும்

கூட்டத்தின் நடுவே,

எத்தனை கோடி இன்பம் 

வைத்தாய் எங்கள் இறைவா

என்று உலகிற்கு

பறைசாற்றின

ஒருவன் நீ !

புதிய ஆத்திசூடி பாடி

புரட்சி செய்த

ஒருவன் நீ !

புதுமைப் பெண்ணாய்

வாழச் சொன்ன

ஒருவன் நீ !

ஜாதிகள் இல்லையடி

என்று முழங்கிய

ஒருவன் நீ !

ஆங்கிலேயனின்

தூக்கத்தைக் கெடுத்த

சிம்மசொப்பனமாகிய

ஒருவன் நீ !

காணி நிலம் வேண்டும்

என்று உரிமையாய் கேட்ட

ஒருவன் நீ !

ஓடி விளையாடு பாப்பா என்று குழந்தைக்கும் பாடிய

ஒருவன் நீ !

மனதில் உறுதி வேண்டும் என்று திடமாய் கேட்ட

ஒருவன் நீ !

பகைவனுக்கு அருள்வாய் நன்னெஞ்சே என்று தன் நெஞ்சுக்கு சொன்ன

ஒருவன் நீ !

மரணத்தைக் கண்டு,

மரணத்தை நினைத்து,

மரணத்திற்கு அஞ்சிக்

கதறும் பயந்தாங்கொல்லி

கூட்டத்தின் நடுவே,

காலா ! என்றன் காலருகே வாடா !

சற்றே உனை மிதிக்கிறேன் ! என்ற

இறவா வரம் பெற்ற

ஒருவன் நீ !

எத்தனை சொல்லினும்,

உன் பெருமை பேசமுடியாதடா பாரதி...

ஆனால் பேசப்பேச

இனிக்குதடா உன் நினைவுகள் !

எனக்கு மீசை மேல்

ஆசை வந்தது உன்னால் !

எனக்கு தமிழ்க்காதல்

பித்துப்பிடித்தது

உன்னால் !

எனக்கு தேசபக்தி

முக்கியமானது

உன்னால் !

எனக்கு காணி நிலம்

லட்சியமானது

உன்னால் !

எனக்கு இமயமலை

புகலிடமானது

உன்னால் !

எனக்குக் கடலும்,

அலையும் இனித்தது

உன்னால் !

எனக்குத் தேவையான

தைரியம் வந்தது 

உன்னால் !

100ஆண்டுகள் என்ன,

1000 ஆண்டுகள் என்ன,

கோடி ஆண்டுகள் நீ

வாழ்வாய்...

வாழவைப்பாய்...

உன் கனவுகள் எல்லாம் நிறைவேற்றுவாள் உன் பராசக்தி !

உன் ஆசைகள் எல்லாம்

நடத்தித்தருவான் உன் சேவகன் கண்ணன் !

அதையெல்லாம்

பார்த்துவிட்டு,

வைகுந்தத்தில்

உன்னிடம் வந்து

சொல்வேன்...

உன்னை மீண்டும்

இங்கே கூட்டிவருவேன் !

உன் வாயால்,

அகண்ட பாரதத்தை,

உன்னத தேசத்தை,

பல கோடி பாடல் பாட...

உன்னருகே நானிருந்து,

கேட்பேன், எழுதுவேன்,

ஆடுவேன், பாடுவேன்,

அழுவேன், தொழுவேன்,

உன் காலடியில் விழுவேன் !

உன் தமிழ் மீது ஆணை !

நடக்கும்... நடக்கும்...நடக்கும்...