எனக்கும் தா !

ராதேக்ருஷ்ணா

ப்ரஹ்லாதா உன்னைப் போல்

ஒரு மனம் தா !

பெற்ற தகப்பனே விஷம்

தந்தாலும், நாராயணனை

குறை சொல்லாத ப்ரஹ்லாதா !

உன் உயர்ந்த மனதை எனக்கும் தா !

சொந்தங்கள் எல்லோரும்

ஸ்ரீமன் நாராயணனை பொய் என்று

நீருபிக்க முயற்சித்த போதும்

பகவானிடம் மாறாத பக்தி வைத்த

ப்ரஹ்லாதா ! உன் மனதை எனக்கும் தா !

மலையிலிருந்து உருட்டிவிட்ட

போதிலும், தன்னைப் பற்றிக்

கவலைப்படாமல், அந்தர்யாமியான

பகவானுக்கு ஒரு கஷ்டம் வரக்கூடாதே,

என்று நினைத்த ப்ரஹ்லாதா !

அந்த மனதை எனக்கும் தா !

ஜபமாலையில்லாமல்,

பகவானின் உருவப்படம் இல்லாமல்,

அர்ச்சாவதார மூர்த்தி இல்லாமல்,

நாராயண நாமத்தை விடாமல் ஜபித்து

ஸ்ரீமன் நாராயணனையே வசப்படுத்தின

ப்ரஹ்லாதா !

அந்த  அற்புதமான மனதை எனக்கும் தா ! 

அழியக்கூடிய உடலுக்காக,

ஆடாத ஆட்டம் ஆடி, அழுது

புரளாமல், யானை மிதிக்கவந்தபோதும்,

அசராத வீரனே ப்ரஹ்லாதா !

அந்த அசராத மனதை எனக்கும் தா !

  கர்ப்பத்தில் கேட்ட, பகவானின்

திவ்ய சரிதங்களையும், குருவின்

உபதேசத்தையும் வாழ்நாள்

முழுவதும், ஒரு நிமிஷம் கூட

மறக்காத ப்ரஹ்லாதா !

அந்த திவ்யமான மனதை எனக்கும் தா !

 எல்லோரும் பக்தியிலிருந்து

மாற்ற முயற்சித்தபோதிலும்,

அவர்களையும் பக்தி செய்யவைத்து,

நாராயண நாமத்தை ஜபிக்கவைத்த

அசாத்தியமான ப்ரஹ்லாதா !

அந்த த்ருடமான மனதை எனக்கும் தா ! 

 

சுற்றியிருந்தவர்கள் எல்லோரும்

பரிகசித்து, மனதைப் புண்படுத்தி,

உடலையும் படாதபாடு படுத்தி,

அழிக்க முயற்சித்த சமயத்திலும்,

தளராத பக்த ப்ரஹ்லாதா !

அந்த தளராத மனதை எனக்கும் தா ! 

எங்கிருக்கிறான் நாராயணன் என்ற

தந்தைக்கு, எங்கும் உளன் கண்ணன்

என்று தைரியமாக, துளிகூட 

யோசனை செய்யாமல், நம்பிக்கையோடு

சொன்ன ப்ரஹ்லாதா !அந்த 

நம்பிக்கை மிகுந்த மனதை எனக்கும் தா !

எங்கும் உள்ள பகவான், இந்தத்

தூணிலும் இப்போது இருக்கின்றானென்று

தூணையும் காட்டி, அதில் யாருக்கும்

தெரியாத நரசிம்ம வேஷத்தில் இருந்தவனை

நாராயணன்தான் என்று கண்டுபிடித்த,

ஐந்து வயது ஞானியே ப்ரஹ்லாதா !

அந்த ஞானமனதை எனக்கும் தா !

எல்லோரும் நரசிம்மனைப் பார்த்து 
பயந்து நடுங்க, துளிகூட பயமில்லாமல்,
உக்ரமான அவரிடம் பக்கத்தில் சென்று,
நரசிம்மனை ஸ்தோத்திரம் செய்த,
சமத்துப் பிள்ளையே ப்ரஹ்லாதா !
அந்த தைரியமான மனதை எனக்கும் தா !

 அகிலாண்ட கோடி ப்ரும்மாண்ட
நாயகன் நரசிம்மனே வரம் கேள்
என்ற போதிலும், பக்தியை விலை
பேசாத, தந்தைக்கு நல்ல கதியைக்
கேட்ட சத்புத்ரனே ப்ரஹ்லாதா !அந்த
விரோதமில்லாத மனதை எனக்கும் தா !

ஒன்றும் சொல்லத் தெரியவில்லை எனக்கு . . .

உலகத்தை குறை சொல்லி,
அடுத்தவர்கள் மேல் பழி சுமத்தி,
க்ருஷ்ணனை நிந்தித்துகொண்டு,
அழுது வடியும் முகமாக ஒரு 
வாழ்க்கையை நான் ஒரு நிமிஷம் கூட
வாழக்கூடாது . . .

எப்பொழுதும் அசராத,தளராத,
அடுத்தவரை குறை சொல்லாத,
யார்மேலும் பழி சொல்லாத,
பகவானின் கருணையை
நினைத்துக்கொண்டு, 
என்றும் சிரித்த முகத்தோடு,
எல்லா துன்பங்களையும் ஜெயித்து,
பகவானிஷ்டப்படி ஒரு வாழ்க்கை வாழ ப்ரஹ்லாதா !
உன்னிடம் பிச்சைக் கேட்கின்றேன் !

இந்த ஏழைக்கு உன்னுடைய
லக்ஷிய மனதை ப்ரசாதமாகத் தா !

உன்னைப்போல் என்னையும்பார்த்து
என் க்ருஷ்ணன் ஆனந்தப்பட
எனக்கு உன் மனதைத் தா !